Anlamak Şiiri - Murat İlgün

Baktı zil zurna sarhoş kocasına
Nefret acıya döndü birden
Acısı gözyaşına,
İnce ince yağan yağmur
Şarkı söyledi kederle
Ağladı kadın
sesini katıp yağmurun sesine,
Gökyüzü değil
Dünya ağlıyordu onunla
Kocaman gözyaşı olmuştu
Dışardaki evler
Bahçedeki ağaçlar
Her yer,
Baktı yılların yorgunluğuyla kocasına
Anlamak istiyordu artık onu
Acılara katlanmak için anlamak,
Bir dikişte içti masada ki kadehi
Ve sonra tüm şişeyi
İki büyük rakı daha vardı dolapta
Masaya getirip baktı
Bakar gibi kanlı bıçaklı düşmanına
Tüm ömrüne ağladı kadın
Zorluklarla geçen tüm yıllarına
Ne var, dedi
Ne var bunu içmekte
Hayatımızı zehir etti,
anlamak istiyordu artık
Sadece anlamak
Ve bitirdi iki büyük şişeyi gözyaşlarıyla

Sabah uyanamadı kadın
Uyandı ama adam,
Bekledi bir gün
Ağzına bir damla içki sokmadan
Alkol komasından ölen
Bekledi karısının cesedi başında,
Tek çiçekte kurumuştu artık
İçinde ki bozkırda,
Çıkartıp sakladığı silahını
Vurdu tüm boş şişeleri,
Şimdi ayaklarının dibinde yatan karısı
Gözleri boşluğa bakan cesediyle,
Neden diyordu neden, neden?
Boğazını sıkıp duruyordu
Cevabını bir türlü veremediği bir soru,
Dayayıp birden silahı alnına
Bastı tetiğe
Ve başbaşa kaldı iki ceset
Kırılmış içki şişeleriyle.