Bir deli rüzgârdan esinlendim
Çıktım bulutların üstüne
Dolaştım gökyüzünde
Sonra indim yeryüzüne
İnsanların yüzlerine çarptım
Ağaçların dallarını salladım
Yapraklarını hışırdattım
Yerlerdeki çeri çöpü kaldırdım
Havalara fırlattım.
Derken yağmurlar yağdı üzerime
Islandım, ıslandım, ıslandım
Yağmur yüklü rüzgârdım
Yağmurları da yanıma aldım
Önüme geleni suladım
Poyrazdım, çıvgındım
Anlamadılar ne yaptığımı
Anlamadım insanları
21.12.21014 –İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 21.12.2014 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanlar bazen işlerine gelmediği için anlamak istemiyor galiba....ne yaparsan nafile....güzeldi....emeğinize sağlık....nicelerina...
selam saygı sizedir...
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
başıboş kalacak? Hâşâ! Belki
insan ebede meb’ustur ve saadet-i
ebediyeye ve şekavet-i daimeye
namzettir. Küçük büyük, az çok,
her amelinden muhasebe görecek.
Ya taltif veya tokat yiyecek.
İnsan bu kainatın bir misal-i
Musağğarıdır.
Kainatta ne varsa onda da onlardan
mevcuttur.
KALEMİNİZE SAĞLIK
TÜM YORUMLAR (4)