Anlamadı Hiç Kimse Şiiri - Serkan Ökçe

Ellerime ve sıranın üzerine
Sulu boyadan resimler çiziyordum
Kimse daha bilmiyordu
Sonra gökyüzünü beyaza boyuyordum
Beyaz sana çok yakışıyordu
Kirlenmesin diye
Fırçanın ucuyla dokunuyordum
Gözlerini çalan maviye
Çerçeveleri ve tuvalleri hep boş bırakırdım
Anlamasın hiç kimse diye

Saklaması imkansız
Şiirler yazıyordum…
Ve saçlarını denizlere savuruyordu kelimeler
Sakin ve suskun gibi görünüyor
Ardı sıra alıp götürüyordu
Martıları oluyordun, balıkları
Gemisi, dümeni, rüzgarı
Ne vakit gözünü açsan
Satırlar arasına inciler dökülüyordu
Şiirler yazıyordum her defasında
Bölüp tüm yürekleri ikiye
Sayfaları hep boş bırakırdım
Anlamasın hiç kimse diye

Süzülüp turnalar uçardı bakışlarından
Çiçekler tenin gibi kokardı
Hayallere sığmayan gülüşün vardı
Anlamsın hiç kimse diye
Hep uzaktan bakardım
Sorsalar kimi sevdiğimi
Anlatırdım başka bir kadını
Hiç kimseye söylemedim
Kimseler bilmedi adını

Tesadüfen karşılaşırdık
Sevdiğin şarkıları çalardı radyolar
Gittiğin yerler, sokaklar, caddeler, Pazarlar
Peşin sıra gitmezdim
Orda olurdum geçtiğin tüm vakitler
Aklıma gelince sen
Başımı hep havaya kaldırırdım
Kimse görmezdi gözlerimi
Tutardım kendimi, gülümsemezdim
Çocuklar gibiydim
Sığmazdı içim içime
Seni sevdiğimi
Anlamadı, anlamadı hiç kimse