Karanlık el ayak çekmiyor benden
Umut korkusundan ölü
Solmuş bir renk bende ki..
Annemin kucağı gibi
Sıcak kokulu bir yerdeyim şimdi
Kırlangıç yuvalarından düşürüyorum
Daha körpe sevinçlerimi..
Deniz oluyor düşlerim
Hiç bir tesellisi yok sensizliğin
Pejmurde düşler büyütüyorum yalnızlığım/a
Serseri bir kurşun vıuruyor tam orta yerinden
Gülüşlerimin,ben ağlıyorum..
Mavilem boyandı kızıla
Hiçbir renk tarif etmiyor beni
Büyüdükce büyüyorum
Küçük ellerin kocaman parmaklarında
Tutuyor beni çaresizlik
Güneşim yok oluyor
Yıldızlar kayıp şehirde
Ben anlam_sız
Eriyorum...
Kayıt Tarihi : 24.6.2009 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sustukca boğuluyor düşlerim Ağladıkca kanıyor ellerim Ne leyla ne mecnunum Hikayelerimi büyütüyorum Masalarımın kısa öz geçmişinde
Ayırdında mıyız;değişikliklerin?
Elbette.
Bu şiir,böyle bir geçiş süreci içinde kendini anlatmaya çalışan iç ses'in dizelerdeki söylemleriydi.
Hüzün yoğunlamalarıyla dolu bu şiiri etkilenerek okudum.
Kutlarım.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (8)