Anladım ki;
Ben aslında yalnızca kendimi sevmişim!
Bir tebessümün, bir sevincin, bir esintinin, bir yağmurun, minik bir busenin,
Bir tutam mutluluğun kıymetini hiç bilmemişim.
Anladım ki;
Ben sensizliği, adını bilmediğim kuşların kanatlarına yüklemişim.
Anladım ki;
Ben sensizliğe sarılıp, yeryüzünü ihmal etmişim,
Güneşin ardından gitmiş ancak ne batışına ne doğuşuna yetişebilmişim.
Anladım ki;
Suya hasret toprakların üstüne basıp geçmişim,
Bakmışım ama görememişim,
Tesadüfen tökezlememişim.
Anladım ki;
Seni düşlerken,
Ömrümü Anka kuşunun heybesine yüklemişim.
Anladım ki;
Sen sen diye kanatlarımı kökünden kesmişim.
Evet, anladım ki;
Meğer ben çok bencilmişim…
Kayıt Tarihi : 25.2.2022 21:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevmeden, sevilmeden geçen zaman; harcanan zamandır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!