Anladım Şiiri - Yalçın Ergün

Vefa göstermeyene sabır göstermenin boşluğunu anlamak yıllarımı aldı
Ardından, anlayamamanın nasıl bir duygu olduğunu anladım...
En başıboş kelimeleri söylemek lazım geldiğinde susmayı bildim ilk önce
Akabinde kusmak gerekirken nefretimi, bağrıma taş basmayı...

Önce, gözler yangın yeri misaliyken ağlamamayı öğrendim
Sonra, dağlanırken yüreğim ağlayamamanın ne demek olduğunu
Her damla gözyaşının günahlardan arınış olduğunu keşfettim kendimde
Ve neden bu kadar günahkar olduğumu...

Zaman geldi riyayı tanıdım insanların gülen yüzünde
Sonra, her gülen yüzün riyakar olmadığını kavradım
An oldu bende sevdim, inandım delicesine
Gün geldi, havuç peşinde koşup değirmen döndürdüğümü de anladım

Bir gün anladım ki, benliğimde bir sen varsın
Ama bir de baktım ki, senliğimde bir ben yokmuş
En son yalnızlığın iyiliğini anladım...
Ya da, iyilerin neden hep yalnız olduğunu...

17.06.2002