Anladım Şiiri - Mahir Türkyılmaz

Yağmur ekerken seni biçtim,
yitik yüreğimin yamalarını söküp attım.
Uzaktaki bir yıldız
yada bir bulutun çıkardığı gürültüydün.
Akışına bırakırken her şeyi
sonsuzluğun ellerini yakamda hissettim.
Veda sözleridir konuşmadıklarım,
yalancı baharlardır içime çektiğim.
Hep hüzün veren sonlardır yaşadığım.
Kaybolup gitmek isterken izimi süren
yüreğime yenik düştüm.
Kabuğuna çekilmiş beklerken
fırtınalarda oradan oraya sürüklendim.
Farkında değildim mevsimlerin bile.
Hangi mevsimdeyiz, saat kaç,
ben kimim, neredeyim ben.
Tek hatırladığım seni seviyorum ben.
Tuzaklar uzak olsun istedim hep.
Geceler bitsin.
Yeni doğan günle hatırlarım belki her şeyi yeniden
seni unutmaya başlayarak.
Unutmanın anlamsızlığını unuttum ama hep.
Unutmak aslında az hatırlamaktı.
Tutsak olduğumu unuttum anılara,
yarınlara muhtaç olduğumuda.
Keşkelerin yerini çıkardım hayatımdan.
Anladım ki
yaptıklarımın hiçbir zaman alamadığım ödülü
ve yine yaptıklarımın hak etmediğim cezasıyla
hayatıma devam ediyorum...