Anladım Şiiri - Metin Başol

Aşk insanı bulunca, gözlerden yaş akarmış
Sana aşık olunca, yıllar sonra anladım
Yalnız ateş değil, aşk acısı da yakarmış
Terkedip gittiğinde, tek kalınca anladım

Özlemenin bir acı, bir tatlı yanı varmış
Dolu dolu senleyken, sen gidince anladım
Su insanı boğarmış, hem ateş de yakarmış,
Şairin dediğini, yaşayınca anladım

Aşkın bir rengi varmış, insanı büyüleyen
Bir de acısı, büyü bozulunca anladım
Bir mutluluk oyunuymuş, bir gelip bir giden
Bırakıp gittiğini, yazılınca anladım

Bir ayrılık şarkısısın, artık sen sazımda
Gitarımın akordu bozulunca anladım
Bitmeyen bir şiir oldun, şimdi sen sözümde
Bu dizeler dilimden, çözülünce anladım

Aşk insanı aniden bulur, gelip çarparmış
Yaşım kırka gelmişken, çarpılınca anladım
Tutulan sevdiğine, bin kez ölüp, taparmış
Ölüp ölüp yeniden, dirilince anladım

Önce bir şaka sandım, bırakıp gidişini
Gerçeğin kendisini, sen kaçınca anladım
Rüyadan uyanıp, bana veda edişini
Telefonun çalarken, açmayınca anladım

Tebeşirim renkli olsa, güzel söz yazardım
İlham perimsin, bana yazdırınca anladım
Ressam olsam saçını, hep sarıya boyardım
Renk körü olduğumu, çizdirince anladım

Sonunu bilsem idim, kapılır mıydım sana
Yaşananın “bişey” olmadığını anladım,
Öyle güzel duygular yaşattın ki sen bana
Herşeyim olsan da, kalmadığını anladım.

Kapanmıştır bana, Kadıköy-Üsküdar yolu
Ben artık o yollardan kovulunca anladım
Simitler bayat, çaylar acı, kurumuş gülü
Sarı dolmuş beklerken, dövülünce anladım

Kolayca diner sandım, içimde yanan sızı
Öyle kolay değilmiş, terk olunca anladım
Metin Başol neylesin, ağlayacak hep sazı
Acının katmerlisi, gark olunca anladım

10/12/2006-Pazar/Ankara