Bu zamana kadar
Hem ağladım,Hemi güldüm.
Ellerimi koynuma bağlayıp
Hüzünlü zaman yaşayan oldum.
Ançak be ançak
Kendime olan sevğimle
Yine yapayalnız kaldım.
Her ne kadar olsa
Yalnızlığa veda ettim.
Sevğiye susayan gönlümün sahibini sordum
Umutlara dalıp
Beni anlayan bir yar düşündüm.
Bu düşünçeyle
Gözlerimin gördüğü-gözümün sevdiği
Güzel bir dilber gördüm.
O anda yanına giden oldum.
Umutlu gönlümde yanına gidip
Kendimi tanıtan oldum
Hallerimi anladı ve sözlerimi dinledi-üzüldü
Sevğiye hasret olduğumu anladı.
Kayıt Tarihi : 15.7.2010 16:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/15/anladi-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!