Anla İşte Şiiri - Muhammed Göçmen

Sebepsiz bir sevda sözü fısıldıyor,
Çirkin yürek yarası kabuğunu bağlıyor.
Oysa ne dert beni anlıyor,
Ne de derman derdime çare buluyor.

O cennet odalı kalbinden,
Güzel hatırlanmak istiyorum.
Seni bana anlatan bir şarkı bulamıyorum.
Yakamıyorum dumanlı dumanlı,
Bir acı dert sigarası.

Neden daldığım uykularımda,
Yerime sevmen değilde,
Sevgimi bilmeyen,
Kalbusların beni uyandırıyor.
Terli terli soğutuyor.
Sanki...Ya da neyse anla işte!

Bu kabusun sonu nereye çıkar.
Kundaklanmış çocuk gibi yana yakına ağlar.
Göz göz dolar ve kıvılcımda yanar.
Omzumdaki meleklerin acı şerbetinde solar.

Rüyalarda seni sevmek güzeldi.
Peki ya beni mecbur eden mahsumiyetim neydi?
Bilmiyorum.
Sormuyorum adı yalan olan sevdamızda,
Aramıyorum sılayı.

Aklım almadı aşktan taş,
Dağdan yol edeceğini bilmezdim.
Görmezdim'ki ummadığım engellerini.

Bize bir yol bırakmadın.
Mirasını bulmuş zengin olan aşkımda,
Ve hiçbiri anımsamıyor adı sen olan yalanda.

Çığlıklarım nefesimi boğsada,
Yaksada bu şehri ihanet tadında.
Oysa görmeliydin.
En azından vermeliydin saygından bir parça.
Sunmalıydın kalbime ikram tadında.

Kör kalbimden faydalandın.
Her bir hücremi hiçe saydın.
Sanki...Ya da neyse anla işte!

Bir gün herşeye kalbin erdiğinde,
Aklın kalbine kâr ettiğinde,
Çınlasın kulaklarında çırpınan kalbimde.