Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Vatanımız şerefimiz gururumuz yegane dostumuz Anadolu...Yok bize başka yurt iz...KUTLUYORUM
sevincimiz gamımızla
yaslandığım yanımızla
çıkmayan bu canımızla
sana sevdalıandık yurdum
andoluma vuruldum
bu değerli kalemiz erdemle selamlıyorum rüreğine sağlık üstad sevgilerimle
Harika şiirini ve o güzel yurtsever yüreğini bütün kalbimle tebrik ediyorum değerli üstadım, sevgili Umut bey can kardeşim..
Başarıların daim olsun dileklerimle..
Saygı ve Sevgilerimle..
Hüseyin Çubuk
çok çok güzel rahat bir şiirdi.yazanın yüreğine sağlık
Hüznüm Sende Sensiz Kalmam Değilim Pişman,
Kaşlarım Çatılır Sonrasına Karışmam,
Biliyorum, Benle Ağlıyor Kızılırmak, Dicle, Fırat,
Benimle Ağlıyor Nurhak Nelere Tanık Bir Bak,
İhanet etmedi Atam, Ecdadım,
Asabiyim, lakin sana değil hidetim,
Uğrunda ölümler yaşamışız, yüzyıllar boyu,
Anla beni Anadolum.
Ahmet Arif tadında çok güzel bir şiir,Kalemine;emeğine Binaen yine 10 çok çok güzel.selamlar.
Mustafa Kemal'i nasıl anladı Aradolu? Yayılmacılığa karşı verilen ilk savaşı nasıl özümsedi cehaletin batağındaki halk. Demek ki anlatmanın bir yolu vardır her zaman.
Yapılması gereken, anlatmanın yolunu bulmaktır.
Yüreğine sağlık.
.........
Ve Yine Yasaklanır Seni Sevmek.
.....bu güzel dizelere tşk.ve .tebrikler sevgili Umut Yurdusar
yazan ele süzülen gönüle selam olsun..
tebriklerimi iliştiriyorum sayfanın köşesine
saygı öncelikli sevgilerimle
Anadolum her zaman yiğitliğin,sevdaların,ağıtların yatağı olmuştur ve olmaya devam etmektedir,gören göze,duyan kulağa selam olsun.Kutluyorum kardeşimi.Selam ve sevgilerimle.
Seni Sevmek Bu Kadar Kolay mıdır,?
Ve Bize Yasak,
Anla Beni Anadolu’m…
Kaç Savaş Yaşadın,
Kaç Yiğit Uzandı Üzerine,
Kaç Yiğit Sürüldü Hasrete, Sefalete,
Kaç Ana Kuzusuz,
Kaç Gelin Arzusuz Kaldı.
Anadolu’m Senle Olmak Zor İştir, Zor Günde, Güzel Günde,
Saldırılır Zor Günde Güzel Ve De Gülerek,
Kafkasya’dan, Şam’dan Sofya'dan,
Yakınız Sana Her Zaman Hayal Gibi,
Düş Gibi.
Elimizde Yüreğimiz En Büyük Silah,
Düşenler Seni Sorar, Tertemiz Çırılçıplak,
Ve Yine Bir Yürektir Horonu, Zeybeği, Zılgıtı,
Sürülmüştür Düşman Kimdir Kazanan,
Ve Yine Yasaklanır Seni Sevmek.
Umut Yurdusar
Güzel yüreğine sağlık Dost. kutlarım Ozanım başarılarının devamını dilerim Dicleden ve Serçe Yüreğimden sevgi ve selamlarımı gönderiyorum.İsa Tekin
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta