Anla...! Şiiri - Mustafa Özhan

Umudun nefesini son verdiği ana kadar
Yaşat içindeki hırçın çocuğu
Güneşin karanlığa yerini bıraktığı ana kadar
Yüzünü çevirme kuytu karanlığa
Hep sabit noktaya bakma
Çevir yüzünü diğer taraflara
Gör; görünürde görünmeyen güzelliği
Anla yaşamdaki inceliği

Danışıklı bir dövüş hayatın kendisi
Vermelisin ki değerini
Alasın o zaman saklı olan gerçeği
Bariz olanı değil saklı olanı bulmaya çalış
Anla ki hep sürüp gitmez bu kahpe döngü
Anla ki her yanı sana bakmaz
Yontuk heykelin yaralı yüzü

Suskunluğunu dudaklarına mühürlemekten vazgeç
Yeter artık demir attığın
Seni sana mahküm eden suskunluğa
İsyanını kalbinde gizleme
Çıkar en ürkek cesaretini
Çıkar seni mutsuzluğa iten nedenini
Salıver O çocuğun masum hevesini