Anla-2 Şiiri - Bahattin Tonbul

Bilemedim nankör olacağını
Hiç tahmin etmemiştim
Ne seni ne İsmail’i
Menfaat çıkar ilişkileri tükenince
Merhaba demeyi borç
Sevgi göstermeyi alacak
Güzel sözleri çıkar kabul eden sizleri
Affetmeyeceğim

Olsun demeyin
Yeter ki siz rahat olun
Bana ve benim gibilerine muhtaç olmayın
Mutlu olun sevdiklerinizle
Muhtaç olmayın çuvaldızına bile
Olur mu?

Gururlu ol ama
Kibirli olma
Sev çiçek gibi aç ama
Sakın solma
Unutulsan bile
Sakın sen unutma
İnsanlık bu olsa gerek

O günü unutamam hiç
Andıkça gözündeki mutluluğu
Eşine karşı umudunu
Sevincini
Bütün bunlar beni de ne kadar sevindirmişti
En üzüntülü anımda
Birilerini sevindirmek mutlu görmek
Çok güzeldi.
Demek ki verici olunca insan
Karşıda umut sevinç sevgi alıyor
Veremediğin an nefret tadıyor
Adını bile anmaktan kaçınıyor
İşte buna nankörlük deniyor
Sevdayı anıları kimseler görmüyor
Unutuluveriyor,geçmiş
Biliyor musun
İşte şuan içim yanıyor anla
Yeğenim
Bahattin Tonbul
21.6.2010