ANKARADA KIŞ
Güneş bir kez daha rahmetle okşayarak geçti, başımızdan
Gece olup gitti, şu karşı tepelerin ardından.
Karanlık Ankara’nın sisine karışıp, grileşti daha akşamdan
Hızlı ayak sesleri yankılandı, çamura bulanmış kaldırımlardan
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta