Ankarada Kış Şiiri - Hasan Sıtkı Tuzköylü

ANKARADA KIŞ
Güneş bir kez daha rahmetle okşayarak geçti, başımızdan
Gece olup gitti, şu karşı tepelerin ardından.
Karanlık Ankara’nın sisine karışıp, grileşti daha akşamdan
Hızlı ayak sesleri yankılandı, çamura bulanmış kaldırımlardan

Birer tepe göz gibi bakıyor, Ankara’ya evler camlardan
Bir küçük çocuk gülümsüyor, karanlıklara karşı apartmandan
Sokak lambalarının ışıkları süzülüp kalıyor boşluklarda
Aydınlatamadan sönüp gidiyor şavkı,henüz kaldırımlara varamadan.

Başı boş ayaklar dolaşıyor artık kaldırımlarda.
Boğuluyormuşçasına acı acı bağırıyor bir tren kayaş sincan hattında.
Yıldızların nesli çoktan tükenmiş Ankara semalarında
Can çekişiyor başkent, kan terliyor evlerin camları