Heyecan ki, bitimsiz bir fırtınaydı o gün
Sarsılıyordu zaman, ufuklar ve kardelen
Bir bekleyen var beni karanlığın kalbinde
Gidiyorum; yıldızlar mütebessim, ay derin
Efsaneler yurdunun has bahçesine sessiz
Gidiyorum; aynalar unutsun mevsimleri
Gökkuşağı olmalı gökyüzünde gözlerin
Yollar nasıl da mağrur, kıvrım kıvrım mutluluk
Her şey kayıp gidiyor altından ellerimin
Bir bekleyen var beni uzakta ve çaresiz
Dağlara bakıyorum: Duman duman ayrılık
Hava biraz bulutlu, biraz dalgın ve ayaz
Ömrüm bir muammanın avuçlarında şimdi
Düşlerim, Ankara’ya vardığımda bembeyaz
Kayıt Tarihi : 22.1.2009 23:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, Altındağ şiir akşamlarından dönerken kaleme aldığım 'Ankara'dan Ayrılırken Kırmızı' şiirinin ilhamıyla yazıldı. Acaba ayrılırken kırmızı olan gittiğimde ne idi diye düşününce doğdu. Ankara'ya şiir yazmak zordur sanırdım...Lakin o gün hem o program, hem de dönerken ufuk öylesine güzeldi ki, Ankara şiirlerine dönüştü...Tahmin ediyorum ki bu şiirin ikincisi de yazılacak. Çünkü dünyamın hala yoğunluğunu koruduğunu hissediyorum. Selam ve sevgilerimle.
Gökkuşağı olmalı gökyüzünde gözlerin
saygılar kaleminize ve yüreğinize...
TÜM YORUMLAR (12)