Ankara' ya Sevgi Şiiri - Mehmet Dumanlı

Öyle sevmiştim ki, doyasıya bakamadan,
Bir nefes olup ciğerlerime akıtamadan,
Hasret ateşini içimde soğutamadan,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Kucaklasaydın beni, bırakmasaydın,
Sen benden ben senden ayrı yaşamasaydım.
Hiçbir şey yapamasan da el sallasaydın,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Oysa seninle aşkımız ta doğuştan başlar,
Bazen sessiz,bazen habersiz olmuştu bu aşklar
Bunca yıl sonra neden aktı gözlerimden yaşlar,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Dile kolay tam kırk yıl, yıllanmış bir sevda,
Sana bakarken bile içime saklanmış bu sevda,
Yakmış beni için için büyümüş bu sevda,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Dolaştım çok geceler farkında mısın bilmem,
Gündüzleri hiç ağlamadım nedendir bilmem,
Seni çok sevdim, sen sevdiğimi bilmen,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Şimdi sen orada bense burada ayrıyız,
İkimizde de hareket yok, sanki razıyız
Yoksa biz ayrılıkların sevdası mıyız,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Ah ilk göz ağrım, ilk aşkım, kara bahtım,
Ah çok sevdim seni, sevmeyedir yine ahtım,
Alın yazımsın sen benim, benim payitahtım,
Ayırsalar da senden, seviyorum seni Ankara.

03.10.2007