Ankara'ya Nazire Şiiri - Ömer Kara 4

bu kelimeler,
bu ağzımda emzik gibi
geveleyip durduğum
bazen tek, bazen kendimle
uydurduğum
ikindin işportada tezgah açsam
uzun paltolarıyla koşturup duran
kış ibnelerine ve diğerlerine
lan nereye yetiştiniz? kimi yetiştirdiniz?
diye bağırsam soğuk soğuk

bu kelimeler,
bu Dikmen'e yokuş yukarı
yürürken söylenen ayıp sözler
herkesin içinden geçirdiğini
kafasına tak, tak, tak
çakıp durduğum sesler
karın doyurmazmış
ekmek için, aş için
sinmek mi gerek hep?
hep mi gariplik düşer
adama ve şaire?
alameti korkağın
para, pul ve saire!