Ankara uzak Şiiri - Mustafa Pınarbaşı

ne vakit dinlesem akan sulardan mûnis bu özlemi

ankaradasın

ve orhan âbiden bir filoloji okuyorsun

memleket batıyor umrunda değil

ulus'ta mis gibi kokoreç kokuyorsun

ne vakit ağlasam,elde yok drina

üç-beş militanın ağzındadır şiiryarısı gece

sevgimiz azaldıkça,sokaklar çoğalıyor,

gözlerini arıyorum uçsuz çam ormanı mehâbetli

ne vakit umut etsem bu kalabalıkta bir çıkar yol

ankaradasın

başıbaoş bir ıslık düşüyor dudağıma

ya da yasalaştıran fukaralığı

bir sükûtun indifaı

ve sen düşünmedin hiç

kurşun yememiş bi çocuğu açlığını

ankaradasın

bir ihtilal kedisi geçiyor önümden hafif öksürüklü

ve alıp yürüyor sıhhiye'de bir unutmak korteji

biliyorum,ne yapsam

ne kadar kötü koksam da

bu gönül iflah olmayacak

yaram derin

ankara uzak