Ankara Sokakların da Çocuklar

Ankara sokaklarında başı boş gezinen serseri sanırlar beni,
Mecnun misali dolaşan yalnız bir insanım ben,
Bilmezler içimde ne yangınların yanıp sönmekte olduğunu,
Bir başka gözle bakarlar bana ve yalnızlığıma,
Kim bilebilir içinde gezinen serseriyi,
Kim tuta bilir bu yalnızların yalnızını,
Ömür hep böylemi geçecek diye hep düşündüm,
Düşündümse düşünmekle yetinildi her şey,
Cepte beş kuruş pere yok gönlüm zengin olsa ne çıkar,
Dün yine bir çöp kutusundan buldum el kadar bir ekmek,
Onunla doyurdum dün karnımı,
Zengin ne anlar fakirin halinden,
Kalacak bir yer yok kışta yaklaşıyor zaten,
Kaldığım yıkık dökük bir ev vardı yıkıldı kara bahtım gibi,
Kim bilir kış bastırdı mı soğuktan donarım belki,
Vay benim kara bahtım vay,
Ne zaman gülecek talih bu kuluna ay allahım,
Hep böylemi geçecek bu fakirlerin kara talihi.

27.06.2006