Ankara’nın Grisini Ne Kadar Özlüyorsam ...

Özlüyorum seni
Buralarda bir başka özlüyorum
Ankara’nın grisini ne kadar özlüyorsam
Seni de o kadar ......
Arafta kalmış gibiyim
Ankara’nın sisli havasını mı özlüyorum
Yoksaaaa
Orada bıraktıklarımı mı
Onu da bilemiyorum yaaa
Hani derler ya,
Gözden Irak ,
gönülden de Irak olur Muş,,
.
Irak mı,hem de benim gönlümden haa,,,
Çok istedim ama ,
Yaramaz çocuklar gibi
Laftan sözden anlamıyor...
Şu yaşlı gönlüm
Ankara’nın grisini , ne kadar özlüyorsam
Seni de o kadar

Akdeniz’in sensiz ve sessiz akşamında
Dalıyorum dipsiz kuyalara
Ve ardından ,
Çisil çisil yağan yağmurun
yere değmesiyle,
Meltem’in esmesiyle ,
yaprakların çıkardığı sesle bozuluyor sessizlik
Ankara’nın grisini ne kadar özlüyorsam,
Seni de o kadar

Sonra hatırlıyorum,
Vurdumduymazlığını,
Diyorum,
Neden,
Sadece ben özlüyorum,
Sense, bi haber
Kalbin nasırlaşmış,
Sevgiden aşktan ,
Yoksun ve yoksul ,,,
Ankara’nın grisini , ne kadar özlüyorsam
Seni de o kadar

Yavaş yavaş
Yoruluyorum
Ve balkonda
Çekildim kuytu bir köşeye
Düşünüyorum,
Ben diyorum
Ne arafta kalmayı
Ne de grileri sevmiyorum
Ben ana renkerin adamıyım
Ve kal kaderinle,
Bir başına,
Bulursan ben gibi seveni,
Öpte, koy başına..
Benden bu kadar
Herkes ettiğini Yaşar
Ve hoşçakal
Sana hayatta başarılar
Artık!!!
Ben ne Ankara’nın grisini
Ne de seni özlemiyorum