Nasıl unuturum seni,
Nasıl koparım senden,
Büyüdüğüm, okuduğum şehir.
Bir gecekondumuz vardı
Yeşiltepe'nde,
Mutluluğumuzu acımızı paylaşan
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Çok duygusal, çok içten, çok lirik!..
Ankara ve Ankara'nın sarıp kucakladığı sımsıcak, Ankara aşığı bir yürek.
Yokluğun çilesini sindirmiş; yokuşların dikliğini, yoruculuğunu sezdirmiş dizelerinde.
Ankara gibi gelişmiş, büyümüş, olgunlaşmış bir şiir sevdalısı gönül erbabı.
Haline şükretmeyi, bulduğuyla yetinmeyi içselleştirmiş, böylece huzuru, memnuniyeti benliğinde yeşertmiş bir ruh insanı...
Dost!
Ankara'da, Ankara'nın yakınlarında gidecek yer de kalmadı artık.
Uzaklar hep yakın oldu, içerilerde kaldı. Uzaklar yakınlaştıkça içleri doldu.
Şimdi Ankara kendinden olanı daha da uzaklara atmak zorunda kalıyor, büyüdükçe, serpildikçe, genişledikçe...
Hem uzakları yakın, hem yakınları uzak ediyor artık..
Hayırlısı be şiir yürekli insan!..
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz, sayfalarımızda göz iziniz olsun efendim.
Dostça ve sağlıcakla kalınız.
Hikmet Çiftçi
31 Ocak 2013
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta