Osman, bizler sanki gerçekliğe saplanmış, pas tutmuşuz.
Kentin her köşesi donuk ve soğuk,
Bedenler üşümüş sönük ve yorgun.
Dalmak ve süzülmek öylece.
Ölümün kucağında düşlemek hayatı.
Dünyadaki ilk çığlığım, saat, sıfır üç kırk.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta