Ankara'da Sıradan Bir Gölge

Ankara gibi ayazlı ruhum
Gölgem gezinir durur sokaklarında hala
Bazı zamanlar hızlanır ayaklarım
Ankara'nın telaşlı insanları gibi
Bir kederden diğerine koşarım

Sarhoş ederken beni kömür dumanı
Gecekondular sırıtırdı şehrin kıyılarında
İçlerinde ne matrak hikayeler vardı kim bilir
Kim bilir hangi çocuk
Elektriklerin gidişine sevinirdi
Kim bilir hangi delikanlı
Sevdiğinin resmini yakardı
Sıvası dökük bir balkonda

Sanırım Ankara'yı hep soluk soluğa yaşadım
Bir demet nergis almıştım Güvenpark'tan
O zamanlar bir kız severdim
-Sevdalanmak ne kadar zor olsa da benim için-
Beni sevdiğini söylediği gün
Akşamına hüngür hüngür ağlamıştım
Yağmurda ıslanmıştık birlikte
Bana bir masal gibi geldi de
Rezillikmiş öyle demişti bana
Nergislerimi çöpe atmıştı
Başkası girmiş aklına, ne tuhaf
Oysa o, hiç çıkmazdı aklımdan

Ben de güzel susardım Ankara'da
Sustuğumda hep çiçekçilerin önünden geçerdim
Onlara anlatırdım derdimi
Duydukları, anladıkları yoktu ama
Çok iyi gelirdi bana, bazı güzelliklere
Bazı karanlık şeyler anlatmak

Ne zaman yolum düşse bir çiçekçiye
Hep Ankara gelir aklıma
Ne zaman birini sevsem
Çiçek almaya korkarım
Bundandır, Ankara'dan başkasını sevmek
Hep zor gelir bana.