Seni bulmak ne zor idi kaybetmişken kendimi
İki dudağındayken hayatın kendisi
Yenildi yıllara kaybedilen aşkların gülümseyen sansürsüz kendini kaybedişi
Öyle zor geçti ki zaman Bürütüsün önde gideniydi akşamlar
Terliyor bedenim alışamadığı hiç hissetmediği bedeninin ateşiyle
Cinnahta otostop çeken suratımın çizmelerine yansıyan objesiyle
Eski bir Ankara evinde çocukluğumu yiyorum makarnanın ince uzun kasvetiyle
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla