Bu şehir ağır bana
Dar bu yollar
Bu ulus, bu kızılay
Bu minibüsler, hepsi de bizim evimize gidiyor sanki
Bu insanlar, hepsi bana seni hatırlatan...
Bir şehir nasıl azap tanrısı olur
Bir şehir, bu şehir
Ankara
Ne yazık görmek
Artık yok bizi biz yapan o sihir
Kaleye çıkmak istedim
Varmadı ayaklarım
Evimiz olan yere gitsem
Gitsem de sen orada olmadığın halde
Şöyle oturup karşısına
Duman duman biraz tütün çeksem
Duman duman olsa başım
Dönse, dönsem dönebilsem keşke sana...
Hayallere dalsam,
Seni bulsam ankaranın tomurcuklanan yollarında
Baharın kollarında sarılsam doyasıya sana...
Ama yoksun işte
Ve bir daha da sen olmayacaksın asla
Neyleyim
Şimdi dönüp geldim sana desem
Yanlış,
Kendi yoluma gitsem
Yine yanlış öyküdeyim...
Kayıt Tarihi : 24.9.2009 19:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslı Sumer](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/24/ankara-da-asik-olmak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!