Ankara Bensizde Olur

Ankara bensiz de olur,
Bensiz olmak istediğin gibi.

EY kara yazımın ak sayfası umutlarım;
Ankarasız da yaşarım,
Umut dolu sevda baharım kadar sadece bekleyen;
Beklenilen sadece kader.
Gerisi sadece öylesine bir düş.
Ne kabusu belli,
Ne de güzelliği.
Gidilen meçhul giden gibi,
Güneş doğar, ay orada da vardır elbet.
Sadece bir fark;
Ve dağlar kadar olan bir fark...

Bir fark; Ankara bensiz ben Ankarasız.
Deniz mavi,
Sahile usulca naz eder gibi dokunan dalgalar;
Dalgalar ve nazlı bir sevgilinin fısıltısı gibi.

Gökyüzü sınırsız sevdanın İlah-i Maviliği,
Dağlarında koklanmayan çiçeğin elvan elvan kokusu,
Daldaki yaprakların hışırtısının senfoni duygu yüklü sesi.
Ve yavaş yavaş beynimi neşterleyen Ankara düşüncesi,
Ben sensiz sen bensiz kaldın işte EY ANKARA...