Ankara Şiiri - Mehmet Yardımcı

ANKARA
Okulu bilmeden Ankara’yı bildim ben
Yüzüme ışırken Ankara sabahı
Ulucanlar’da bayır bir sokakta oturduğumuz evi bildim
Zile’den sonra ikinci yurdumdu
Ben Ankara’yı sevdim ama o bana hep serin durdu

Getirdiler Götürdüler
Zile Ankara arasında mekik gibi
Kimi sene Zile’de
Kimi sene Ankara’da ilkokul eğitimi
Zile’de Ankaralı diye lakap taktı çocuklar
Ankara’da Zileli diye
Sıcaktı okul sevecendi öğretmenler
İki kentte de sevdim okulu

En sevdiğim Keçiören’de evden çıkınca
Gazi Lisesi’ne gitmek için
Kucağıma doğmasıydı güneşin
Eserken başımda kavak yelleri
Umurumda değildi
Hergele meydanında insan seli
Ankara’da Tanıdım Külebi’yi
Şiir sevdam o yıllarda coştu
Şiir dilinde buldum bitmeyen susuzluğu

Ankara’yı sevdim ama
Hep ayrılık yapıştı yakama
Giremedim Ankara’nın kalbine
Hep hüzünle ayrıldım Ankara’dan
Tutamadım Ankara yıllarımın ucunu
Efkârla tükettiğim gecelere bıraktım
Kalbimin yarası yorgunluğumu Mehmet YARDIMCI