Ankara Şiiri - Müyesser Doğan

Bir bahara uyanır Ankara
koşturur oradan oraya bedenler ...
Varacakları yerin ecelin otağı olduğunu unuturcasına...
Bir güneşe sarılır Ankara
Birileri doğar birilerinin öleceği gündür kimbilir..
Bir ezan vakti
Bir sümbül kokusu
Bir çocuk ürkekligi ...
Bir ihtiyarın tedirginliği,
Bir aşka teslim olur Ankara
Bir sevdalı için aşkkara oluverir
Bir bakışa mıhlanıp kalınca gözleri.
Bir yokuşa tırmanırcasına
Bir şarkı yükselir bı sokağın başın da
Sen söz olursun sen tını olursun
Sen yokolursun
Belki de hiç olursun
Herkesin cokluğun da.
Ufacık yureğimin içine dev gibi sığdırmak mı aşk...
Dev gibi evrene
Kalbimi sığdıramamak mı özlem.
Hayatın tek doğrusu yalan oluşu oysa
Koyup ömrüme en dogruları
Bir yalana inanışın gün batımı gölgesiyim ben ....
Renksiz soluk siyah.
Bir aşkın gülen yüzüyüm
Bir çocuk masumluğumun duruluğun da
Kalbimin göz değmemiş toprağının çiçeğisin sen
Bir uğurböceği misali
Kondun avuçlarıma..
Bir Ankara bir sen bir de ben
Sessizce demlenelim akşamların da
Sustuklarımı duy konuştuklarımı unut
Yalnızca sarıl bana...