Somurtkan insanların şehri Ankara
Bir kahkaha duymadan geçiyorum
Uzun caddeleri boydan boya
Kış akşamlarında sokaklar
Saat sekizde yenik düşüyor uykuya
Sibirya’ya sürgün treni gibi
Eve dönüş vakti metrolar
Bir tarafta çok katlı ruhsuz binalar
Bir tarafta gecekondular, gettolar
Yalnız insanların şehri Ankara
Kalabalıklarda kayboluyor zaman
Kalabalıklarda gizleniyor yalnızlıklar
Herkes kendini unutmakla meşgul
Herkes kendi çemberinde mahkûm
Beton ve demir yığınları arasında
Kaybolan özgürlükler
Bozulmuş bir et tadında
Sahte gülücükler
Kasım 2015
Biraz Hiciv Biraz Aşk
SAGE Yayınları (2019)
Kayıt Tarihi : 21.9.2022 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!