Ankara
Yaktın yıktın beni bir daha
Dayanacak gücüm kalmadı
Ne olur artık vurma
Hep mutluluk aradım bir türlü bulamadım sokaklarında
Nemli gözlerle gezdim herkes eğlenirken Kızılay meydanında
Terk edilmiş yıkılmış harap olmuştum
Bana benziyordu adeta ulusunda;
Üşüyordum, donuyordum
Dikmenden farkım yoktu aslında
Duygularım çok karışıktı,
Eryaman bile halt yemişti yanında
Kalabalıklar içinde yalnızdım,
Demetevler bile şaşırdı bu duruma
Uzaklara gitmek istedim evren kadar uzaklara Kimsesizdim, garibandım;
Altındağ bana benziyordu adeta
İçimde fırtınalar kopuyordu
Ölmek istedim ölüpte gömülmek karşıyakanda Yaktın yıktın beni,
Darmadağınım artık Ankara
Kayıt Tarihi : 21.8.2023 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!