Anka Şiiri - Mehlika Koç

Ve şimdilerde dilimde dolaşır ağaç dalları
Yeşerir gibi tüm gerçekler gözlerimde
Beklemek gerekir geceleri
Çünkü güneş kapatır yüzlerin hiç çizgilerini
Aydan karanlık mı beklenir demeyiniz
Yalanıdır güneşin her lâhzası
Sen şimdi o yolun yolcususun
Zaman tutsağıdır kolundaki saatin
Ve değmez ayağına bir kum tanesi bile zira düz yollar uçurumlara çıkar
Düşmek midir muradın bilinmez lakin
Koşar adım senin derdindeyim
Gözyaşım bileklerimin kanına karışır
Şimdi baykuşlar bile gamsız
Uzakta bir kara duman maviliğin katilidir
Dilerim İbrahim'in ateşidir yangının
Çıkmaz sokakların çıktığı noktadır
Zincirlerimin erdiği yer canımla
Küllerini savurmuşlar asfaltın ortasına
Anka olduğunu söylemedim rüzgara, korkma