Anka Şiiri - Zeynep Beşen

Yiksan şu duvarları
Açsan pencereni sonuna kadar
Sevdiğimden ötene geçsem bir adım.
Saŕılsam sana sırtından.

Yiksan şu duvarlarını
Açsan kapıyı içerden
Dışarıdan açılmıyor bu kapı.
Ancak baş vura bilirim gözlerine .

Yiksan şu duvarlarını
Yaşasam seni doya doymaya.
Gözlerinde ki dehşete aldırma
Korkma ezberler ile boğmayacağim seni .

Yiksan ya şu duvarlarıni
Parmak uçlarım yüzlerini tanısa
Gözlerin de ki korkuya aldır ma
Merak etme eskimiş çürümüş sözlere bırakmayacağım seni .

Yiksan ya şu duvarlarını
Adım atsan adım attigim yerlere
Gel demiyorum sana
Gelirim demiyorum sana
Bunlar yaşamak faslın da okunmaz ağaçlar.

Yiksan ya şu duvarlarıni
Sevse seni ellerim
Yüreğimdeki harfleri anlatsa sana
Sesinde uyuturum düşlerimi
Sesim de uyandırırım düşlerini.

Yiksan ya şu duvarlarıni
Açsan ya sözlerini bana
Yaşasam seni ve seni.
Telâş etme kafesler örmeyeceğim sana .

Kanatlarına kanatlar ekleyip
Zincirlerini taşlar ile kırıp.
Göğüs kafesimde tutmayacagim seni .
Yer yüzün olmak isterim senin
Gök yüzüm olursun benim ..
Yağmurlar okyanuslar ikimizin.

Yiksan ya şu duvarlarıni.
Geçse şu içim de oluşan seni sevme sancısı.
Ölümleri içsem yudum yudum dudaklarından
Bu sonsuzluk çok farklı .

Ne bir delilik alamet-i
Ne bir mantık arafesi
Beni sana iten çeķen neyse iste .
Diğerlerini de iten uzaklaştıran o .

Yiksan ya şu duvarlarıni
Kapılarını aralasan
Zorla ısrarla dışaridan açılmaz o kapı..
Bir kapı daha ne kadar bekletir bir düşün zamanı.