ANIZINDA YAK BENİ
Yine rüzgâr esti, gönül dağımda.
Dallarım kırıldı, viran bağımda.
Kurudu yaprağım, sevda çağımda.
Tutuştu gazelim, yanar tüterek.
Bu ateşi söndürmeye, kar gerek.
Testisi elinde, nazlı yar gerek.
Söndürmek yerine, yakar gülerek.
Yanarım gönlümde, yâre har gerek.
Kışım baharımdan, harlı ateşim.
Enkazımı yaktın, tekrar tutuştum.
Dumanımı görüp, sende yetiştin.
Savur külüm saçlarına sürerek.
Çağdaş-iyim, her çağımda böyleyim.
Bazen bir şehirde, bazen köydeyim.
Aşığım ben sana, daha ne deyim.
Beni anızında yak üfleyerek.
Süleyman Bektaş
(Çağdaşi)
RÜZGAR TERSİNDEN ESİYOR
DALLARIMI EL KESİYOR
YÜREKTE SEVGİ BESLİYOR
AŞKA SAYGI DUYAN GELSİN
Dost Kalem Dost Şerefin Katkısı.
Süleyman BektaşKayıt Tarihi : 7.3.2009 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (11)