Bir pınardı için için çağlayan,
Kuruyan dudağa hayat verirdi.
Onda şifa buldu nice ağlayan,
Ondan içen, mutluluğa ererdi.
Yıllar yılı dostu oldu yolcunun,
Ceylanlar su içti taş yalağından.
Resmi çıktı fincanında falcının,
Su sesi çıkmadı hiç kulağından.
Nice kurdun, kuşun dostu idi o,
Her salkım söğüdün kastı idi o.
Dağbaşı anılmaz onsuz ovada,
Ormanın, yaylanın büstü idi o.
Uzandı kolları bağa, bahçeye,
Can verdi, kan verdi kuru toprağa.
Anlatsam sığmaz ki dile, lehçeye,
Suyundan renk indi dala, yaprağa.
Bir gece ansızın suyu çekildi,
Dediler; pınar da birgün ölecek.
Yerine gül renkli anıt dikildi,
Pınarın muştusu burda sürecek...
04.11.2017
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 4.11.2017 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!