Anış Şiiri - Şakir Kaya

Gencecik fidanlardı onlar
Yüreklerinde sevgi, ellerinde umut maşaleleri.
Kimisi bir uçurum oldu zalimin gözünde
Kimisi ateşte dönen bir pervane.
Toprağa düştü kimi
Her bahar binlerce Berfin açtı bedeninde...

Dilinden düşürmediği bir türküsü vardı kiminin
Yitik bir aşka dair.
Ve elinden düştü sazı,
Telleri kan-toprak içinde.
Küstü bakışlarına perdeleri
Usulcacık düşerken toprağa…

Düşleri vardı kiminin, pırıl pırıl.
Gelecek umutlu günlere dair.
Aydınlık, özgür bir hayat için sakladığı düşünceleri.
Ve boğazına düğümlendi son nefesi
Darağacının soğuk, düşman, zalim kucağına atılırken…