Anına Şiiri - Bayram Kaya

Toplum için ser olup
Bir şafak atımında
Bir gün batımında
Seni anımsarım çocuk.

Erdemli dim dik başınla.
Gazetelerde, kitaplarda
Okunup.
Halk için duyumsanınca
Seni anımsarım çocuk.

Seni anımsarım.
Umutsuzlukların
Heyecana dönüştüğü yerde.
Seni anımsarım çocuk.

Erdemleri susku
İtaati, saygı kabul edişte!
Karşı ses verende
Seni anımsarım çocuk.

Kendi korkularımdan!
Yaşıtların diskoteklerde
Berhava ederken zamanı
Seni anımsarım çocuk.

Nerede bir yanlışlık olsa
Hangi olayda bir kurbanlık
Yerine cevazdır dense
Seni anımsarım çocuk.

İyi niyetli ama saf diklenişin
Bir göze alınmışlığın
Kararlılılğına gidişte
Seni anımsarım çocuk.

Bi idrak kılınıyorsak
Eğer uykularımız kaçmadan
Dünya'da yaşamı
Yok, edecek bir olgunun
Güncelliği
Ülke gündeminde iken
Seni anımsarım çocuk

Belki okadar değildin.
Yükümüne varlığınla eğildin.
Çaresizlikte umut olanda
Seni anımsarım çocuk.

Çağın gereği olmayanda.
Aymazlığa karşı duranda.
Başkasının sorumunu duyanda.
Seni anımsarım çocuk.

Artık her isteyenin
Bilmiyorlar
Diye yaparken.
Beyinlere oturan çakılmanda
Seni anımsarım çocuk.

Bahar şartlarında
Renk renk, bezenmiş
Başkalığından ötürü solmuş
Çiçek gördüğümde
Seni anımsarım çocuk.

Yaşanlıkları düşünüp
Yanlışları görüşte.
Böyle olmamalıydı denişte
Seni anımsarım çocuk.

Toplum için ser olup
Bir şafak atımında
Bir gün batımında
Seni anımsarım çocuk.

Sessizliğim ses olanda
Kıpırtısızlığım devim olanda
Gönlümce bayram olanda
Seni anımsarım çocuk.

*Çocuk: Çok özel anlamda özellikle kullandım. Belki biri yada birileri. Belki biz: ama önce tekili veya tikeli olmalı. Aslında bu anlatımla çocuğun tüm yaptığı davranışlarda, yanlış olsun doğru olsun, masumane duygusal mantıklı bir çaba, neden vardır. Asıl önemli olan, sorgulanması gereken, onu yargılayan anlayışın, sapmalarıdır. Bu bağlamda da, geleceğimiz durumundaki, çocuk belirtilmekte.