Hüzzamdır anılar
Gün gelir
Türkü olur
Dökülür dudaklardan
Gün gelir
Bir nihavent bestenin
O kıvrak coşkusuyla
Savrulur yürek yaşananlara.
Gönül dediğin,
Nohut oda, bakla sofa,
Kaç sevda masalı gizlenir
Bilinmez kuytularında..
Her adımda
Kuruyan yapraklarımızı
Döktük yıllara
Kimi savrulup kaybolurken
Fırtınalarda
Kimi döşendi özenle
Adımlarımız altına
Mutluyduk bazen
Herkesten fazla
Bazen de yerle yeksan
Ezildik kendi adımlarımızla
Acımasızdı zaman
Kağıttan gemilerimizi
Gömerken mavilere
Umutlar nedense
Güneş'e asılı kaldı.
Ürkek korkularımızı da
Kaybettik karanlık gecelerde
Dağarcığımızda
Yalnızca anılar kaldı.
Yaşlandıkça
Çözdük palamarlarını yaşamın
Geçmişin derinlerine
Gömerken anıları;
Bir de baktık
Sığınacak tek liman
Bir büyük yalnızlık kaldı.
02/08/2006
...Ayvalık...
H. Hikmet Esen
.........................Üç yıl önce yazmıştım bu dizeleri
.........................Yalnızlığım, hala kendi kalabalığımda
.........................Gördüm ki, bir Can el uzandığında
.........................Biz olabilmekmiş yaşam, kendi kuytularında
.........................................Gayrı federe Cumhuriyetimizden Notlar..
.........................................15-02-2009......H.Hikmet Esen................
Kayıt Tarihi : 2.8.2006 14:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çözdük palamarlarını yaşananların.
Geçmişin derinlerine,
Gömerken anıları;
Bir de baktık
Sığınacak tek liman
Bir büyük yalnızlık kaldı...
**Anıların yansımasıydı güzel şiiriniz ..kutlarım saygılarımla**
Anılar ve Yaşam.
Anılar,
Hüznü yakar,
Akşam, sabah dinlemeden.
Gönül, firar bile edemeden
Tutuşur, anılar közlerinden
Gün gelir
Türkü olur
Dökülür dudaklardan;
Gün gelir
Bir nihavent bestenin
O kıvrak temposunda,
Savrulur yürek
Coşar hatıralarla.
Gönül dediğin,
Nohut oda, bakla sofa,
Kaç sevda masalı gizlenir
Bilinmez kuytularında..
Kâğıttan gemilerimizi
Gömerken mavilere;
Duygular nedense,
Güneş'e asılı kaldı.
Ürkek korkularımızı da
Kaybettik karanlık gecelerde.
Dağarcığımızda,
Umutlar kaldı.
Yaşlandıkça,
Çözdük palamarlarını yaşananların.
Geçmişin derinlerine,
Gömerken anıları;
Bir de baktık
Sığınacak tek liman
Bir büyük yalnızlık kaldı...
02.08.2006 H Hikmet Esen
Bir bilge demiş ki, gençler ümitle, yaşlılar pişmanlıkla yaşar. Şair diyor ki… İnsanlar anıların hazzıyla yaşar.
Ümit ve pişmanlık birbirinin ne kadar zıddı olabilir? Birbirine aykırılıkları nedir? Bu soruları sordum kendime şiiri okuduğumda…
İnsan belli yaş sınırına yaklaştıkça aklına getirmediği duyguları bilinçaltından kendiliğinden su yüzüne çıkıyor. İstesek de istemesek de… Bunun adı da Hüzün oluyor genellikle… Hüznün belleğe gelişinin de zamanı yok gibi… Akşam yada sabah yakalıyor kuşatıyor insanı… Şairin dediği gibi bunun kaçışı yok
Anılar,
Hüznü yakar,
Akşam, sabah dinlemeden.
Gönül, firar bile edemeden
Tutuşur, anılar közlerinden
Oysa bazen yalnızlık da güzeldir. İnsana bir başınalığında kendi öz eleştirisini yapma olanağı sağlar. Bunu yapmak da gerekir zaman, zaman… Bunun olması gerektiğine inanmaktayım ben… Şairin bütün şiirlerine baktığımızda yaşamında ve şiirinde denizin ve denizcinin yeri, önemi çok belirgin olarak gözükür. Antik çağların bilgeliğine özlem de yansır bu dizelerde..Öyleyse yalnızlıkla yaşamı paylaşmak istediğimizde maviliklere yelken açmak en güzeli olsa gerek. Mavinin sizi kucakladığı koynuna aldığı o sonsuz dinginlikte insan öz eleştirisini yapmalı diye düşünüyorum şimdi. O ana kadar yaşadıklarımızın bizi getirdiği yerle, olmamız gereken, yaşamın bizi götürmesi gerektiğine inandığımız yerin hesaplaşmasıdır bu öz eleştiri.
Gün gelir
Türkü olur
Dökülür dudaklardan;
Gün gelir
Bir nihavent bestenin
O kıvrak temposunda,
Savrulur yürek
Coşar hatıralarla.
Gönül dediğin,
Nohut oda, bakla sofa,
Kaç sevda masalı gizlenir
Bilinmez kuytularında..
Bu sorgulama sürecinde bazı kavramların benliğimizdeki etkilerini fark ederiz ister istemez. Duyduğumuz pişmanlıklarla hüzünlenir yaşadığımız kıvançlar gözümüz önüne geldiğinde ise yüzümüze munis bir gülümsenin yayıldığını hissederiz. O süreçte başarı ve başarısızlıkların birbirine bu kadar yakın olmasını görünce şaşırır insan ister istemez. Ama Umut tükenmez. Umut hep vardır.
Şair de bu umudu hep ön plana çıkarma gayretindedir.
Kâğıttan gemilerimizi
Gömerken mavilere;
Duygular nedense,
Güneş'e asılı kaldı.
Ürkek korkularımızı da
Kaybettik karanlık gecelerde.
Dağarcığımızda,
Umutlar kaldı.
İnsan Doğar yasar ölür, nasıl doğduğunu bilmese de nasıl yasadığını bilir, Bu özeleştiri bu yaşanılmışlığın sorgulanmasıdır. Bir önceki güne özlem duyar, yaptığı hatalarından çıkardığı dersler vardır. Kendisini çok yükseklerde gördüğü günlerin, haksızlıklara uğradığı zamanları geri almak ister. Ama bazen çok geçtir her şey için. Yaklaştığı son durak ta artık önemi yoktur bazı kavramların. Kendini bir boşlukta duyumsadığında bunun adı YALNIZLIK olarak çıkar karşısına…
Yaşlandıkça,
Çözdük palamarlarını yaşananların.
Geçmişin derinlerine,
Gömerken anıları;
Bir de baktık
Sığınacak tek liman
Bir büyük yalnızlık kaldı...
Hikmet Esen dostumun bu güzel şiirinin bende duyurdukları bunlardı.
Teknik olarak şiir Serbest vezinle yazılmış. Bu güzel şiirde ses uyumu ve anlam bütünlüğüne özen gösterilmiş. Duygular yalın günlük konuşma dilindeki sözcüklerle ama etkili olarak verilmiş. Bir sözcük eş anlamlıyla kullanılmış Yukarıda hatıralar olarak kullanılan sözcük son bölümde anılar olarak kullanılmış. İlk bölümdeki hatıralar sözcüğünün neden öyle kullanıldığının bir özel amacı yoksa onun da anılar olarak düzeltilmesi ses uyumunu daha da güzelleştirecektir diye düşünmekteyim. Bunun dışında çok güzel anlamlı ve dört dörtlük bir şiir olduğu inancıyla sevgili kardeşimi bu benzer bütün şiirlerinden dolayı kutluyor kendisine şiirin güzelleştirdiği dünyasında uzun soluklu bir yaşam diliyorum.
Cansın Erol
veb sitem:..www.cansinerol.com ziyaret etmeyi arzu ederseniz.
İçinde hep hüznü barındıran bir liman.
Yüreğine, kalemine sağlık sevgili Hikmet.
TÜM YORUMLAR (40)