Yüreği insan emeği gibi sömürülmüş sevgili,
Neden! mutsuzluk tacını taktın başına.
Bana göre nedensiz hıçkırıkların vardı.
Belki de her hıçkırığın kendince nedenleri.
Sana doğru her adım atışımda
Sen ürkek güvercin misali uçup gittin penceremden.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
