Anılar Tüneli Şiiri - Bolat Ünsal

Çok zor oldu yine
Bu gece seninle buluşmamız.
Uzadı yollar bitmedi
Ulaşılmaz oldu anılarımız.

Geçtim zamanın sonsuzluğunu,
Rastladım son dakikamıza.
Bıraktığımız gibi yerli yerinde
Hatıralar hala dört bir yanda.

Seni sordum ilk gördüğüm dosta.
“İşte.” Dedi yakında oldukça.
Bir baktım dünde kalan ne varsa,
Açıldı mazinin kapısı usulca.

Yürüdüm üç beş adım girdim içeri,
Ellerini, tuttuğum yerdeyim şimdi.
Oracıkta uzanıp dudaklarıma
Dolamıştın kollarını boynuma.

Avuçlarında ilk kaybolduğum gün,
İlk dokunuşumdu saçlarına.
Aynı ateşe düştük biz seninle,
Aynı rüzgârda savrulduk.

Belki birer yıldız olduk
Kara gecelerin ayrı köşesinde,
Belki güneştik belki ay
An geldi tutulduk birbirimize.
Işıksız kaldık önce,
Sonra birlikte aydınlandık
Aynı gökyüzünde.

Bulut olduk, şimşek olduk
Çarpıştık gökyüzünde.
Sevgi dolu birer damlayken,
Ayrı topraklara düştük.

Yollar olduk ayrılan,
Yıllar olduk kaybolan.
Bir rüzgâra tutunduk,
Uçtuk sevgilim.
Sen bir yana.
Ben bir yana.

Düştüm yollara sana geleyim
Yumdum gözlerimi binip kanatlarıma.
Sar beni kollarında öleyim,
Bir bütün olalım sınırsızca.
Ama çok zor oldu yine seninle,
Bu gece de yeniden buluşmamız.

Bolat Ünsal / Falezlerdeki Çığlık 2004