Anılar Tipisi Şiiri - Hüsrev Hatemi

Kendimle baş başa kalınca
Çok defa,
Hava soğur, anılar tipisi başlar
Kar zerreleri yüzümü acıtır, burnum alnım buz gibi
Bu yağış, bazan iri taneli bir dolu
Nerdeyse kafatasımı kıracak,
Dua ve Ümitlerin şöminede yandığı
Ruhumun dağ evine dönerim.
Ümitler ısıtmaz insanı ruh kışında,
Saman alevi gibi yanar ve sönerler
Kurtarıcı olan dualardır ancak,
Duaların ormanını beslemedikçe
Sonumuz donmak.
Ayrıca ruhumuzun dağ evinde,
Ölümden sonra da önce de
Yalnızlığımız mutlak.