Anılar Asla Ölmez ANNEM,

annem,
son günlerini yaşamakta
evimiz,
artık yıkıcılarını beklemekte...
bugün
yine;
boş odalarında...
boş balkonunda...
boş mutfağında...
boş pencerelerinde...
seni aradım annem
seni ağladım annem
babamdan da
özür diledim annem...

annem,
babam gibi...
senin gibi...
ölüp gidecek evimiz
içinde sen-ben-Ayşe
içinde babam-ablam-Bora-Onur
içinde kardeşim Semra-Gözde-Bahar
ve de unutulmaz
acı-tatlı-buruk anılar
birlikte gömülecek gibiyiz...

annem,
ne kadar isterdin
evin yenilensin diye
kısmetin değilmiş göremedin..
oysa babam,
ne demişti sana;
''-hanım, maaşımı bırakıyorum
evimi bırakıyorum...
sakın ola evimi dağıtmayın
bir müze gibi saklayın
tatillerde çocuklarım gelsin
gülsün-eğlensin
yeter ki bir dua etsin...''

annem,
babamla beraber olursunuz inşallah
cennetin en güzel konağında
söz verdiğim gibi sana
hep ağlayacağım kara yaşlarımla
nefes aldığımca
babama da...
üzülmeyin
nasıl olsa yıkılacak bu
kocaman dünya
sonunda...

Fikret Turhan-Yalova,
06.08.2015