Geçmişin limanları
bir kasırga da yok oldu
Limanlar birer birer yandı kül oldu
Tekneler kayıklar gemiler
birer birer battı
Hayat denen şey yok olmanın eşiğinde
Hangi zikzaklar da takılıp durduk
Akrep ve yelkovanın arasında kaldık
Aklın ve kalbin ortasında
git geller yaşadık
Kaosa sürüklendik
Umuda bağlandık
Umuda bağlandım
Çaresizliğin tarifinin yaparken şimdi
Suskun bir ağız
İçi yanan kalbimle haykırıyorum
Ne sonlara ulaşabildik
Ne de başlangıçlara cesaret edebildik
Satırlara son verirken
Gök yüzünden sen düşüyorsun aklıma
Tarumar ediyorsun beni
Sana vurulmalarım sıradan gibi duruyor
Oysaki bir yangın orta yerindeyim
Serhat Fidan
Kayıt Tarihi : 11.4.2022 00:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serhat Fidan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/11/anilar-394.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!