Anılar Şiiri - Adem Güçlü

Anılar yoksulluklar kadar çaresiz
Eskisi gibi viraneyim
Öcümü nehirler alır benden habersiz
Kör kuşlar yem sanar acılarımı
İnsancıklar bir kere gülmeden ağlamaz
Sen düşman kesildin bende kimsesiz
Masum olmayı denedi yıllar
Çekirgeler bıraktı saymayı
Kimbilir kaç insan öldü sebepsiz
Gelmediğim günler oldu küfürle dolu
Her saniyeyi ömründe astım
Ve her dakikam seninle oldu şüphesiz
Kolaymıydı iki gönül taşımak
Biri yoksul çöllerde
Biri her zaman merhametsiz