Anılar Şiiri - Fulya Aydın

Bir kıvılcım düştü anılara
Bahçede ki sümbül kokusu
Getirdi yine, seni bana

Küllenmiş sanılan duygular
Bir bir canlanmakta
Yanan anılar mı?
Yoksa ben miyim?
Bir ateş ortasında kaldı
Sevdalı yüreğim

Ne zaman geçti bu günler
Daha dün sen de değilmiydim
Ayrılığın rüzgarı savururken
Sevdamın küllerini
Atarken her bir parçamı bir yana
Yeniden doğsam da bir başıma
Bak işte bir koku yetti
Yeniden yanmaya

Aynı bahçedeyim yine
Sevdiğini söylediğin
Ellerimi tutup
Dudağıma değdiğin
Başımı yavaşca eğip
Göğsüne yasladığım
Aynı bahçedeyim

İçli bir kadın sesi geliyor uzaklardan
Yine hüzzam makamından söylüyor
İçli yanık sesiyle aşkı çağırıyor
Bildiğim ama unuttuğum
Diyarlara sürüklüyor

Yine ay var gecede
Yine yıldızlar
Başımı kaldırıp bakıyorum
Bir çift ela göz yıldız olmuş

Ah bu sümbül kokulu akşamlar
Hele bu hüzzam makamı
Tam kalbinden vuruyor insanı
Bir kor gibi düşüyor anılar yüreğe

Yürek suskun
Dil suskun
Vuslatsız bir bahar bitiyor yine