Anıda Kalan Şiiri - Ali Püsküllüoğlu

Biliyorum sözcükleri, ama kullanmadığım için unutuyorum.

Onu da unuttum. Şu acılı, şu gerçek olmayan.

Nice yıllar var ki hiç görmediğim

kırları, dağ doruklarını, güvercin uçuşlarını, uzayan

ve uzayıp giden kavakları. Değirmenin ovasını.

Bütün bunları yine de anımsıyorum işte.

Anımsıyorum (onu) ve yaz gelip geçiyor. Güz yeli

yaprakları dökecek birazdan.

Yağacağını düşündüğüm ince yağmurlar başlayacak

ve ıslatacak, gece ve gündüz, usulca.

Unuttuğum sözcükleri anımsayacak mıyım? Bilmiyorum.

Yüzleri? Sevdiğim sevmediğim. Onu da bilmiyorum.

Eski bir anıda saklı olanı? Biliyorum ama unutuyorum.

Her şeyi işte.

Hem biliyor hem unutuyorum.

Hem biliyor hem unutuyorum