Anı-VII- Şiiri - Ekrem Bozkurt

-XVII-
Cambaz

Biz,düz yolda yürürken tökezlerdik ama, o…
Asfalt,geniş bir yolda yürür gibi rahattı…
İnce telin üstünde…bir adım daha attı
Tek ayağı üstünde hem oturdu hem kalktı…
Bisiklet bile sürdü…ipe un sermedi de(!)

Elinde tartarak bir uzun çubuğu
Adeta… göz görmeyen engelleri, tutarak…
Geçti bir uçtan uca,gerilmiş tel üstünde…

Ama,çocuk aklımdan geçemedi bir türlü…

-XVIII-
Sokakta Yürüyen Dev

Ardında çocuklardan…dağınık bir sürüyle…
Arşınladı sokakları kocaman, iki adım…
Neredeyse iki katlı evlerin boyundaydı.
Tellere değecekti sivri konik şapkası.
Bir palyaço maskesi, makyajı ve…her neyse…
Rüzgarda dalgalanan uzun giysileriyle…
Aktı çocuklarla bir…bir yaz günüydü, güzel…
Ortalıkta bir karnaval havası…şen gülüşler…
Ağzı kulaklarında…yalınayak çocuklar…

Rengarenk balonlara asarak mutluluğu…
Sırık adımlarıyla geçti ömrümün devi…
Yaşamak zor olurdu, hayli küçükse evi (!)

İzmir-Aralık-2006