Anı kovalıyorum Şiiri - Uğur Karakayacı

"AN'I KOVALIYORUM"

Mahşeri yaşıyorum efsunlu gözlerinde.
Kirpiğin ateşten ok, hedefini yakıyor.
Yitiğimi ararım, mazinin gizlerinde.
Zaman kuyruklu yıldız, karanlığa akıyor.

Tahammül hat safhada, sabrımı sınıyorum.
Gölgem beni ben ise, anı kovalıyorum.

Gündüzün vebalini geceye yüklemişim.
Günahlar zincirine, halkalar eklemişim.
Bir vefasız uğruna yalın ayak yollarda.
Vuslat denen durakta boşuna beklemişim.

Hırçın dalgalar gibi sahili yalıyorum.
Gölgem beni ben ise, anı kovalıyorum.

Suskunluğumu hoş gör, ben konuşan dilsizim.
Yazmakta hünerliyim, söz'de kifayetsizim.
Kurbağa prens oldu bindi beyaz atına.
Bu sevda masalında bir benmi çaresizim?

Saatin kadranında zamandan çalıyorum.
Gölgem beni ben ise, anı kovalıyorum.

Saymadım kaç gecedir, kaç gündür uykusuzum.
Yorgan döşek neyime, ben doğuştan çulsuzum.
Rızkıma Allah kefil, dilde dua uslandı.
Bende bir Ademoğlu diyemem kusursuzum.

Aynadaki o mahçup yüzden utanıyorum.
Gölgem beni ben ise, anı kovalıyorum.

Hüzme hüzme yıldızlar, topladım mavera dan.
Uzaklar yakın oldu perde kalktı aradan.
Hasret sona ermişti, yüreğim bayram yeri.
Sol yanımda bir sancı, uyanmışım rüyadan.

Yeni doğmuş düşümü kundağa sarıyorum.
Gölgem beni ben ise, anı kovalıyorum.

Şiir tadında kalın.
Uğur KARAKAYACI