Anı Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

Anı

Ama Osman
yanmakta olan bir külün
koksun
diye bir gülün ardından
boynunda acının dişetleri çürüyen
Aysel’e vuruldu.
Osman şairdir,
düşlerinde yırtılan bir bulut parçasını
sabahın göğsünde bulur
kendinden
ve dünyadan uzak bir sabahta
içinde dolaşırken kaybolduğu bir sabahta
Orhan Veli’nin cebinde bir mendil
ya da Burgaz Adası açıklarında
balık olmak
dahası da var
kendini şairi bile olmak
yetmiyor şimdi.

Bak
bu yaz kolay geçti.
Şu çocuk kışlaya gitti döndü
dışarıda Mardinli bir çavuşla
oyulmuş gülle çukurunda
kurtuluştan kalma
Sakarya boyunda
Çay
yer altı ırmakları gibi
buğudan yapılmış sular gibi
boğazlarından geçti.
gök şubat sonunda
kısa ve karanlık şubat sonlarında
yandı
kor bir buluta döndü
birkaç tavşan öldü
ya da karabatak kuşları
işte şu çocuk
gökte
kendi kendine paralanan mermileri
Haydarpaşa rıhtımında
sallanıp duran gemilerin
kullandığı mermileri
uçaksavarın dört baklasını
unuttu gitti
ama Mardinli bir çavuşun
kolay geçtikleri sınırdan
ölüm haberleri geldi
sen
şairsin Osman
unutur gidersin
ya bu çocuk
Mardinli çavuşla gece bir devriyesinde…

Mehmet Zeki Gezici