Anı Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Balon balon şişerdi önce yanakların
Kirpiklerinin iğneleriyle
Patlardı kahkahhan

Sonra bir bakardım
Bulutmuş balon sandığım yanaklar
Şimşekler çakardı ansızın
Kızıl dudaklarında

Telaşa kapılmazdım ama
Nasılsa ışıltılarla selamlayacaktı beni gözlerin
Malum ya
Her gecenin ucu şafak

Beyaz ipekler yarışamaz ellerinle
Göklereki ay yüzünle
Güneşler bakışınla
Sümbüller saçınla
Kuşlar sesinle
Yaralı bir bülbül tünemişti sesine

Bana sensizliği öğretiyorsun
Boşuna
Kafam almıyor
kalbim alışmıyor alışmıyor
Hayatla aramdaki uçuruma
Tek köprüydü senin saçların

Anılarla ısıtıyorum üşüyen avuçlarımı
Bu parmaklara değmişti ellerin
Ne güzel
Şarkılar duymuştu senden
Soğuktan donmak üzere olan bu kulaklar